Ηλύσια: Τίτλοι τέλους...

Σήμερα Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014 μπήκε οριστικά "λουκέτο" στον τελευταίο κινηματογράφο της πόλης μας, τα θρυλικά "Ηλύσια". Για δεκάδες χρόνια (πρωτολειτούργησε στα τέλη της δεκαετίας του '20) συντρόφευε και "ταξίδευε" τους Αλεξανδρουπολίτες μέσα από τις χιλιάδες προβολές του. Ο αγαπητός Ηλίας, ο τελευταίος ιδιοκτήτης, έδωσε μία άνιση και τιτάνια μάχη αλλά τελικά δεν μπόρεσε να κρατήσει ανοικτό τον τελευταίο σινεμά της πόλης μας. Οι βιντεοταινίες, αρχικά, και κατόπιν τα dvd, το internet και οι μεγάλες αλυσίδες κινηματογράφων, αλλά και η δύσκολη οικονομική συγκυρία, παραήταν "δύσκολοι αντίπαλοι". Εμείς θα θυμόμαστε με νοσταλγία τα "Ηλύσια" καθώς οι αναμνήσεις από αυτά θα μας συνοδεύουν για πάντα. Στον φίλο Ηλία ευχόμαστε κουράγιο και καλή συνέχεια.

χιόνι 1981

Μέσα στο κατακαλόκαιρο και μία "δροσερή" φωτογραφία...
 10 Ιανουαρίου του 1981 και στην πόλη μας το χιόνι σκεπάζει τα πάντα, όπως μαρτυρά και η εικόνα.
 Ο Στάθης Λευθεριώτης με τους γονείς του και το αδερφό του δείχνει να το ευχαριστιέται...

"πυραμίδα"...

Οι νεαροί φτιάχνουν "πυραμίδα" μέσα στην θάλασσα, στην παραλία του "Ταρσανά" (μπροστά στον Σταθμό μας) στις 31 Ιουλίου του 1962

Παναγιώτης Ζουμπουλίδης

Ο Παναγιώτης Ζουμπουλίδης το 1983 στο κεφαλόσκαλο της οικίας του στα "Καραγατσιανά" (αρχές οδού Κωνσταντινουπόλεως). Πίσω διακρίνονται οι επενδυμένοι με ξύλο εξωτερικοί τοίχοι του σπιτιού του, χαρακτηριστικό δείγμα των οικιών της συγκεκριμένης συνοικίας στην οποία κατοικούσαν, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, συμπολίτες μας που εργάζονταν στον Σιδηρόδρομο. Σιδηροδρομικός κι ο ίδιος εργαζόταν αρχικά στην Γαλλοελληνική Εταιρεία Σιδηροδρόμων και στο ΣΕΚ, στη συνέχεια (σήμερα ΟΣΕ). Μιλούσε διάβαζε κι έγραφε 7 γλώσσες. Ένας γλυκύτατος και ευρυμαθής άνθρωπος. Απεβίωσε μετά από 2 χρόνια περίπου σε ηλικία 95 ετών.

"καραγατσιανά" 1978

Φωτογραφία των "Καραγατσιανών" το 1978. Το σημείο είναι η Λ.Δημοκρατίας με Σουνίου (διακρίνεται το δρομάκι  τέρμα δεξιά). Το γωνιακό σπιτάκι ήταν του αείμνηστου Ζήση Ζησάκη (του επονομαζόμενου ως "Θείος του Εθνικού").
 Oι οικίες αυτές μετά από ελάχιστο χρονικό διάστημα κατεδαφίστηκαν για να κτιστεί πολυκατοικία στην θέση τους. Διακρίνεται και η πινακίδα της τεχνικής εταιρείας που ανέλαβε το έργο.

ΑΛΕΞ

Η εφηβική ομάδα του ΑΛΕΞ το 1986

Πάσχα 1960

Ανάσταση του 1960. Η παρέα γυρνάει από την εκκλησία με το Άγιον Φώς.
Σωτηρίου Βασίλης- Βουλγαρίδης Αθανάσιος- Καραμανίδης Χρήστος.

ο Σερμπέτης

O Σερμπέτης σε φωτογραφία του 1985. Από τις πλέον γραφικές φιγούρες της Αλεξ/πολης. Οι φωτογραφίες που τον απεικονίζουν είναι σπάνιες.

Ένα μικρό ιστορικό από παλαιότερη ανάρτηση του ιστολογίου μας:  http://www.oldalexandroupoli.gr/2010/11/blog-post_3531.html



Ευχαριστούμε τον φίλο Ηλία Μπροβάνο που την αλίευσε από το διαδίκτυο.

με φόντο τον Φάρο

Ο Περικλής Δρακακίδης φωτογραφίζεται στα σκαλιά του "Φλοίσβου" με τον φίλο του Θωμά Γρηγοριάδη (που υπηρετεί την θητεία του στο Ναυτικό) στις 3 Δεκεμβρίου του 1951. Η φωτογραφία μας παρουσιάζει την εικόνα της ευρύτερης περιοχής γύρω από τον Φάρο. Ήταν η περίοδος που ολοκληρωνόταν το γνώριμο πέτρινο τοιχίο της παραλίας μας.

Ακαδημία 1981

Σχολική χρονιά 1980-81. Όλοι οι μικροί μαθητές της Ζαριφείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας σε αναμνηστική φωτογραφία στα σκαλιά του σχολείου.

στον Φλοίσβο το 1954

Η Ματούλα Κιλτσίκη - Ζηλεμένου φωτογραφίζεται στις τέντες του Φλοίσβου ( οι οποίες υπήρχαν για τους λουόμενους) το 1954. Πίσω διακρίνεται καθαρά ο Φάρος και ο νεόδμητος πέτρινος τοίχος της παραλίας μας.

παρέλαση 1964

Η πόλη μας φημίζεται για την προσκοπική της παράδοση. Οι περισσότεροι από τους παλαιούς Αλεξ/πολίτες πέρασαν από αυτόν τον θεσμό (πρόσκοποι-ναυτοπρόσκοποι-λυκόπουλα).
Παρέλαση με τα Λυκόπουλα την 25η Μαρτίου του 1964. Οι μικροί πρόσκοποι παρουσιάζουν εικόνα συγκροτημένου τμήματος, όπως αρμόζει σε παρελάσεις.
 Μιά όμορφη φωτογραφία που μας απεικονίζει την μορφή που είχε η κεντρική μας λεωφόρος.

κινηματογράφος ΗΛΥΣΙΑ

Ο Κινηματογράφος «ΗΛΥΣΙΑ», ιδιοκτησίας του Συλλόγου Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης, έχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία μας, αφού είναι ο πρώτος που λειτούργησε στη πόλη. Στην αρχική του μορφή ήταν μια καπναποθήκη του Δημοσίου που παραχωρήθηκε στο Σύλλογο Κυριών και Δεσποινίδων Αλεξανδρούπολης μεταξύ 1925 και 1927. Αρχικά νοικιάστηκε στον Αρμένιο καπνέμπορο Ατζαριάν. Αργότερα, με πιο πρόχειρη διασκευή, άρχισε να λειτουργεί σαν κινηματογράφος με πολλή περιορισμένη κίνηση στην αρχή, γιατί ο κόσμος δεν ήταν συνηθισμένος σ΄ αυτό το θέαμα (εποχή του βωβού κινηματογράφου). Στη πιο συστηματική του μορφή, ως κινηματογράφου, άρχισε να λειτουργεί μεταξύ του 1927 και 1930. Χρειάσθηκε να κλεισθεί και να αναμορφωθεί και για το σκοπό αυτό ο Σύλλογος πήρε δάνειο 50.000 δραχμών και με διευκολύνσεις από τον εμπορικό οίκο Παπαθανάση -Τζιρίτη. Επίσης βοήθησε οικονομικά στη κατασκευή του και ο πλούσιος Κωνσταντινοπολίτης ξυλέμπορος Ευγενίδης. Τα εγκαίνιά του, ως κινηματογράφου, έγιναν από τον Μητροπολίτη Γερβάσιο, ο οποίος και έδωσε το όνομα «Ηλύσια». Ο πρώτος μισθωτής των «ανακαινισμένων» πλέον «Ηλυσίων» ήταν ο αυστριακής καταγωγής υπάλληλος της Γαλλοελληνικής Εταιρίας Σιδηροδρόμων Φιλκεστάϊν, ο οποίος συνεταιρίσθηκε με τον Γ. Κόπανο, που διέθεσε για κεφάλαιο τις 400 καρέκλες που είχε στην κατοχή του. Επόμενος μισθωτής του ήταν κάποιος Στεφανίδης, μέχρι να αναλάβει τη διεύθυνσή του ο Νίκος Ιωαννίδης ο οποίος κράτησε τον κινηματογράφο για πάνω από 40 χρόνια (μέχρι τη δεκαετία του 1980) και συνέβαλε στη ριζική του ανακαίνιση το 1968. Διέθετε ξύλινο εξώστη, τακτικοί πελάτες- θαμώνες του οποίου ήταν κυρίως μαθητές, που προσπαθούσαν να κρυφτούν από τους καθηγητές τους, αφού η κατά μόνας παρακολούθησή του από μαθητές ήταν απαγορευμένη ενέργεια και ετιμωρείτο από 2 έως 5 ημέρες αποβολή από τα μαθήματα του σχολείου και στο τέλος διαγωγή «Κοσμία»!
Σήμερα, ενενήντα χρόνια μετά, απομεινάρι της χρυσής εκείνης εποχής του κινηματογράφου, παραμένει και επιμένει να λειτουργεί (υπό την διεύθυνση του Ηλία Φωτιάδη), για να θυμίζει στους παλιούς μια άλλη, νοσταλγική για αυτούς και άγνωστη για τους νέους, εποχή! Την εποχή του Κινηματογράφου!


επιμέλεια Θ.Ορδουμποζάνης

οικογένεια Αλεκτορίδη

Η οικογένεια Αλεκτορίδη κατά την είσοδό της στην εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου (επί της Υψηλάντου) το 1975. Δεξιά και αριστερά τα δίδυμα αδέρφια, Γρηγόρης και Μιλτιάδης, γνωστά για τον καλόκαρδο και καλάγαθο χαρακτήρα τους.

3ο Δημοτικό 1958

Ο Δάσκαλος κ.ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ με τους μαθητές της Ε' τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Αλεξανδρούπολης τον Ιούνιο του 1958.

εφημεριδοπώλες

Δεκαετία του 1950, οι εφημεριδοπώλες της πόλης μας Γαβριήλ Κόκκινος (ο γνωστός Καραγκιοζοπαίχτης)  και Γιάννης μπροστά στο κιόσκι τους στο οποίο πωλούσαν τις εφημερίδες Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Το κιόσκι τους βρισκόταν μπροστά στο κατάστημα του Στράτου Κουτσουμπίδη (στη γωνία Λεωφόρου Βασιλέως Γεωργίου  και Κύπρου) επί της Λεωφόρου Β.Γεωργίου (σημερινή Λεωφόρο Δημοκρατίας).

ortdeo.gr

στο παγοποιείο του Φιλιππίδη

Τέλη της δεκαετίας του 1950. 

 «Στην είσοδο του παγοποιείου της πόλης μας, επί της οδού Νικομήδειας,  με το αφεντικό Γεώργιο Φιλιππίδη στο κέντρο, τους εργαζομένους σ΄ αυτό, μεταφορείς πάγου και συναλλασσόμενους της επιχείρησης, σε μια αναμνηστική φωτογραφία. Σε λίγα χρόνια τα ηλεκτρικά ψυγεία θα οδηγήσουν στο κλείσιμο της επιχείρησης και στη θέση του εργοστασίου θα ανεγερθεί πολυώροφη οικοδομή».

(Από το βιβλίο του Θ. Ορδουμποζάνη «Προκτήτωρ Πόλις – ταξίδι μνήμης στη πρώιμη Αλεξανδρούπολη», σελίς 212).

συνέντευξη ράδιο ΗΧΟΡΑΜΑ

Συνέντευξη στο Ράδιο Ηχόραμα του προέδρου της ΔΗΑΝΑ (και μετέπειτα Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας) Κωστή Στεφανόπουλου το 1988-89.
Μαζί του οι Δανιηλίδης -Μεταξάς.
Απέναντι οι δημοσιογράφοι Δημήτρης Πέτροβιτς-Γιάννης Λιανίδης - Γιώργος Σταμπουλίδης

έφυγε κι ο Ισίδωρος...

Ακόμα ένας γνωστός και αγαπητός Αλεξανδρουπολίτης έφυγε σήμερα από κοντά μας. Ο Ισίδωρος Τοκαμάνης, μετά από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο, υπέκυψε τελικά σήμερα το πρωί, σε ηλικία 53 ετών. Θα θυμόμαστε πάντα το πηγαίο του χιούμορ και τον ιδιαίτερα φιλικό του χαρακτήρα.
Καλό ταξίδι και καλό Παράδεισο να έχεις Ισίδωρε.

(η κηδεία του Ισίδωρου θα γίνει αύριο στις 11:00 στον Άγιο Νικόλαο)

κοπή βασιλόπιτας 1960

2 Ιανουαρίου 1960 και στην Στρατιωτική Λέσχη (τότε που στεγαζόταν στο θαυμάσιο κτίριο δίπλα στα ΤΙΤΑΝΙΑ) γίνεται η κοπή της βασιλόπιτας για τα αδέλφια στρατιωτών που υπηρετούσαν την θητεία τους. Το φλουρί κερδίζει ο Χρ.Μποτονάκης μαζί με έναν χρυσό σταυρό. Διακρίνονται ακόμη η Ελένη Σαμαρά κι ο Σταύρος Πενίδης.

στο οπωροπαντοπωλείο...

Ο μικρός Στάθης Λευθεριώτης φωτογραφίζεται τον Μάρτιο του 1979 έξω από το μπακάλικο του πατέρα του, στον πάγκο της "μαναβικής".

Προφήτης Ηλίας

Το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία πάνω από την Μάκρη. 
Λίγο το σκηνικό, λίγο το απεικονιζόμενο κτίριο, λίγο και ο φωτογράφος κι όλα αυτά μας δίνουν μία όμορφη φωτογραφία...

η ομάδα στίβου του Εθνικού

H ομάδα στίβου του Εθνικού ταξίδευσε, το καλοκαίρι του 1961, στην Κωνσταντινούπολη για διασυλλογικούς αγώνες στίβου (επί προεδρίας Χαράλαμπου Καλπάκα).
Το βράδυ οι αθλητές "τραπεζώθηκαν" σε κάποιο εστιατόριο της Πόλης, από Τούρκους συναθλητές τους, και "τα όργανα" δεν άργησαν να βγούν...
Από αριστερά: Χατζηαναστασίου Γιώργος, Μίμης Κανακίδης (με την κιθάρα), Σχολάκης Γιώργος, Σιμσίρης Θόδωρος και τέρμα δεξιά ένας Τούρκος συναθλητής τους.

Απόκριες 1955

Απόκριες του 1955, μπαλνταφάν στην Λέσχη Αλεξ/πολιτών.
Πίσω από τα παιδιά διακρίνεται ο Βασίλης Αγγελίδης και το "τρίο ακκορντεόν": 
Νικολαϊδης Γιάννης- Ιωσηφίδης Χρήστος και Δαϊδης Γιάννης.

βόλτα στην παραλιακή

Bόλτα στο παρκάκι της παραλίας μας (Μεγ.Αλεξάνδρου), στα μέσα του '50. Ξεχωρίζουν πίσω τα κτίρια του στρατολογικού γραφείου και ( δεξιά) λίγο το Πασαλίκι.

στην σπηλιά

Ο Τάκης Γρηγοριάδης, μετά της συζύγου του, στην σπηλιά του Κύκλωπα (στην Μάκρη) το 1967.

στο καινούργιο Γυμνάσιο

Δύο μαθητές και δύο καθηγήτριες κάθονται για πρώτη φορά στα θρανία του νεόδμητου Γυμνασίου Αλεξ/πόλεως (ψηλά επί της 14ης Μαΐου) προς τα τέλη του '60 (1966-67). Η τελετή των εγκαινίων μόλις έχει τελειώσει και ο κόσμος θαυμάζει τις σύγχρονες εγκαταστάσεις. Τέρμα πιά οι κρύες αίθουσες, τα υπόγεια και τα φθαρμένα θρανία...

στην αυλή του Αγ.Ελευθερίου

Ο συμπαθητικός πιτσιρικάς με το καπελάκι είναι ο Γιάννης Μαλκίδης, o οποίος και φωτογραφίστηκε στο προαύλιο του Αγίου Ελευθερίου στις 14 Νοεμβρίου του 1965.

παραλία "Αφροδίτης"

Μιά φωτογραφία πάνω από τα Κόκκινα Βράχια τον Μάρτιο του 1986.
 Διακρίνεται το μικρό λιμανάκι που υπήρχε μπροστά στο Ξενοδοχείο-κέντρο διασκέδασης "Αφροδίτη" καθώς και η παραλία της "Αφροδίτης"(φυσικά, πιό πίσω, διακρίνονται και οι παραλίες "Δελφίνι", "Τζιτζιφιές", "Σάντα Ρόζα")

στα "πλωτά"

Στρατιωτικό στιγμιότυπο από τα "πλωτά" ( σε εκπαίδευση μονίμων υπαξιωματικών από σχολείο ειδικών δυνάμεων) το 1984. Πρώτος στην πλώρη ( καί στο κουπί) ο Σάββας Στεργίου.

στα βραχάκια

Τα κορίτσια φωτογραφίζονται στα βραχάκια, αριστερά του λιμανιού μας, το 1955, και μας δίνουν την εικόνα της παραλίας μας. Ξεχωρίζει το Πασαλίκι, το κτίριο της Αστυνομίας και η παλιά Νομαρχία.

μετά την παρέλαση

Ο (αείμνηστος) Σπύρος Λευθεριώτης, μαζί με τα παιδιά του και δύο φίλους τους, φωτογραφίζονται στην παραλιακή λεωφόρο μας μετά την λήξη της παρέλασης της 25ης Μαρτίου του 1977

Πέτρος ο οδηγός

Ο παλιός γνωστός οδηγός λεωφορείων, Πέτρος Τσακιρόπουλος, ο οποίος πάνω από 50 χρόνια βρισκόταν στο "τιμόνι" είτε σε δρομολόγια εντός, είτε σε δρομολόγια εκτός Νομού. Πολλές οι αναμνήσεις, πολλές και οι ιστορίες προς διήγηση. Να είναι γερός και δυνατός.

εργασίες στον λιμενοβραχίονα

Αεροφωτογραφία όπου απεικονίζονται οι εργασίες εκβανθύσεως και επεκτάσεως του λιμένα μας γύρω στο 1992

Αλεξ/πολη-εκλογές 2014

Αν κάτι μας έμεινε (καί) από τις φετινές εκλογές είναι αυτή η αίσθηση πως όλοι σε συμπαθούν. Άτομα που δεν ήξερες, σου μιλούσαν. Άτομα που με το ζόρι σε χαιρετούσαν, σου έσφιγγαν το χέρι. Άτομα που απλώς γνώριζες, σε αγκάλιαζαν. Η μισή πόλη χαμογελούσε και η άλλη μισή ανταποκρινόταν. Οι ελάχιστοι που το έκαναν από την καρδιά τους , δεν αλλάζει το γεγονός πως κίνητρο για τους περισσότερους ήταν οι ψήφοι. Παρόλο, όμως, που όλοι γνωρίζαμε το κίνητρο, ήταν ωραίο που υπήρχε αυτή η "φιλική" ατμόσφαιρα. Προτείνουμε, λοιπόν, να εκμεταλλευτούμε αυτήν την συγκυρία και να συνεχίσουμε να χαιρετάμε και να μιλάμε τον διπλανό μας με την ίδια ευγένεια και θέρμη όπως και τις προηγούμενες ημέρες, αλλά αυτή την φορά ανιδιοτελώς. Τουλάχιστον θα μας μείνει ένα απτό και άμεσο κέρδος από όλην αυτήν την ιστορία και θα διαπιστώσουμε ποιοί, τελικά, μας εκτιμούν πραγματικά...
Ευχόμαστε από καρδιάς, σε όποιους αναδειχθούν μέσα από την χθεσινή εκλογική διαδικασία, καλή φώτιση και καλό κουράγιο για το καλό όλων μας...

Εθνικός- Μπότεφ

Αγωνιστική περίοδος 1964-65.
Η ποδοσφαιρική ομάδα του Εθνικού ταξιδεύει σιδηροδρομικώς στο Ζβίλεγκραντ της Βουλγαρίας και δίνει φιλικό αγώνα με την τοπική ομάδα "Μπότεφ". Ήταν η πρώτη ομάδα της "δυτικής Ευρώπης" που επισκέφθηκε χώρα του "Ανατολικού μπλογκ", όταν ο "ψυχρός πόλεμος" ήταν στο απόγειό του.
Η ομάδα της Αλεξ/πολης φιλοξενήθηκε στην Βουλγαρία για ένα δεκαπενθήμερο. Αργότερα υπήρξε ανταπόδοση της επίσκεψης και οι Βούλγαροι φιλοξενήθηκαν στην πόλη μας.

Με τις μπλέ φανέλες (από πάνω αριστερά) : Δεληρόκας Λάσκαρης- Μπουκλαϊδης Ανέστης- Αγαθαγγέλου Λάκης- Βρεχόπουλος Κώστας - (διαιτητής) - Ιωσηφίδης (Τούλης)- Δήμητσας Γιάννης
(Κάτω): Κάνος Στράτος- Καραλής Κώστας (ο τερματοφύλακας με την μπάλα)- Μπλέκος Σεραφείμ- Μάγκος Χρήστος.

κοπή πίτας

Κοπή πίτας του Καλλιτεχνικού Ομίλου Αλεξανδρούπολης (ΚΟΑ) το 1976, από τον τέως μητροπολίτη Άνθιμο

καφέ DEL MAR

To παραλιακό καφέ "Del Mar" μεταξύ της οδού Ψαρρών και του πεζόδρομου Νικηφόρου Φωκά (σημερινό καφέ "Φίλιον") την περίοδο 1999-2000.

ο Παύλος

 O (αείμνηστος πλέον) Παύλος Τασιόπουλος επάνω στην Φλορέτα (του πατέρα του;) στα τέλη της δεκαετίας του '70.

Κάτω: φωτογραφία από μία σχετικά πρόσφατη συναυλία (2012) με το μουσικό σχήμα το οποίο αποτελούνταν από τον ίδιο (αριστερά), τον Λευτέρη Φρέσκο (κρουστά), τον Τάκη Γκαϊτατζή (στο κέντρο) και τον Γιάννη Μαργαρίτη (δεξιά)

παρέα 1956

Σε κάποιο πάρτυ το 1956 διασκεδάζει η παρέα των φίλων και διακρίνουμε από αριστερά τους: Παναγιώτη Πανταζίδη, Γιάννη Πεταλά, Γεωργούλα (στην κιθάρα), την αείμνηστη Παναγιώτα Παρασκευοπούλου και τον Παναγιώτη Μπογότη.